گوشه ی تنهایی

ای کاش که دل پیش کسی بند نمی شد

درحسرت یک گوشه ی لبخند نمی شد

ای کاش که احساس بهاری توبامن

مانند به دلسردی اسفند نمی شد

ای کاش به من آنچه که آئینه ضمیران

هرخط خطا ازتوکه گفتند نمی شد

واداربه دل کندن من کردی وآخر

ازسرخی لبهای توهرچند نمی شد

درگوشه ی تنهایی من جای توخالی ست

جایی که بجزمهرخداوند نمی شد

مانندنگاه تواگردل نظری داشت

تسلیم به هرحیله وترفند نمی شد